Op vandaag voetbalt The Royal Antwerp Football Club, de oudste club van het land, opnieuw in de hoogste Belgische voetbalklasse (gelieve “voetbalt” op dit moment niet al te letterlijk te nemen).
Na jaren in het vagevuur van de tweede klasse bevindt The Great Old zich dus eindelijk weer waar het thuishoort: de (sub)top van het Belgische voetbal.
Met een bekerfinale in het verschiet, ziet menig supporter ook de “oude” tijden weer herleven.
Antwerp speelde én won in 1992 voor het laatst de Belgische bekerfinale. KV Mechelen, die andere illustere ploeg die sinds dit seizoen opnieuw in de hoogste klasse actief is (neem ook hier “actief” met een korrel zout), werd weggezet na een bloedstollende strafschoppenreeks (9-8 in het voordeel van de ploeg met stamnummer 1).
Eén jaar later stonden de Rood-Witten zowaar in de finale van de Europacup voor Bekerwinnaars, gespeeld in het legendarische Londense Wembley (in het Antwerps: “Wembelie”).
The Great Old verloor kansloos van Parma, maar toch konden de sinjoren het Kanaal met opgeheven hoofd terug oversteken. Ze hadden een fantastische campagne achter de rug, met voornamelijk spelers van eigen bodem.
Voor één man leek dit nog maar het begin te zijn: Rudi Taeymans, geboren en getogen Antwerpenaar én vooral keiharde mandekker.
Het succes van Antwerp was ook het succes van Rudi. Met de Wereldbeker in de Verenigde Staten in het verschiet, speelde hij ook het seizoen nadien, 1993-1994, de pannen van het dak.
De altijd ludieke Antwerp-supporters hadden er niet beter op gevonden dan elke match “Taeye USA” te scanderen, met verwijzing naar een mogelijke selectie van hun “Taeye” voor de Wereldbeker in de Verenigde Staten.
Zelfs de media opperden om Taeymans mee te nemen, als linksvoetige verdediger en back-up voor Philippe Albert, de houthakker van Bouillon.
Uiteindelijk haalde hij de selectie niet. Tot op vandaag een ontgoocheling. “Taeye” moest met pijn in het hart langs de zijlijn toekijken.
Beter is het voor Taeymans ook nooit meer geworden.
Een aantal jaar later moest Rudi opnieuw (voor even) langs de zijlijn toekijken. Deze keer was dit niet het gevolg van een sportieve, maar wel van een juridische beslissing.
Op 25 maart 1998 diende Taeymans als getuige te verschijnen voor het Sportcomité van de KBVB, de Koninklijke Belgische Voetbalbond. Na de bekerwedstrijd Moeskroen – Antwerp (5-0) had Taeymans verklaard dat scheidsrechter Jozef Hus het volgende tegen hem zou gezegd hebben: “Speel maar voort, ik ga toch kaarten blijven geven aan Antwerp.”
Hoewel Taeymans dus louter als getuige werd opgeroepen, kreeg hij toch maar liefst zeven (!) maanden schorsing opgelegd “wegens deze valse verklaringen tegen scheidsrechter Hus”.
Taeymans voelde zich op het verkeerde been gezet en wenste uiteraard beroep aan te tekenen tegen deze draconische schorsing. Enig struikelblok: het beroep werkte niet schorsend.
“Taeye” kon dit uiteraard niet laten gebeuren en zag dan ook geen andere mogelijkheid dan het dagvaarden van de KBVB in kort geding.
Het kort geding werd gepleit op 2 april 1998 en op 3 april 1998 kwam zelfs al een uitspraak tussen.
De Rechtbank van Eerste Aanleg te Brussel, zetelende in kort geding, stelde vast dat “het niet kon worden uitgesloten dat de speler op het verkeerde been werd gezet door te zijn opgeroepen als getuige”.
De beslissing van 25 maart 1998 werd voorlopig opgeschort.
Een meer dan terecht oordeel uiteraard, nu de rechten van verdediging vereisen dat men regelmatig wordt opgeroepen. Dit houdt ook in dat men er vanop de hoogte is dat er een procedure tegen hem/haar werd opgestart én dat men een straf riskeert. Het oproepen als getuige in een zaak waar iemand zelf berecht wordt, dat is uiteraard not done.
Rudi Taeymans speelde enkele dagen nadien één van zijn laatste wedstrijden voor RAFC, tegen SK Lierse.
Op 11 april vernietigde het Beroepscomité de beslissing van het Sportcomité ook definitief, omwille van voormelde reden van niet-regelmatige oproeping.
Taeymans kon opgelucht adem halen.
In de voorbereiding van het seizoen 1998-1999 vertrok Rudi Taeymans naar Berchem Sport. Nadien voetbalde hij nog bij Cappellen en Schoten.
Sterke “Taeye” zette een punt achter zijn carrière in 2006.
Vandaag is Taeymans havenarbeider en voetbalt hij nog steeds voor zijn plezier bij SK Muggenberg, het team van Erik Van Looy, die als filmregisseur uiteraard bekend is met de zijlijn.
Bram Allemeersch 